بررسی ساختار گسل پیرانشهر در پهنه برخوردی زاگرس (منطقه پیرانشهر-سردشت)

گسل پیرانشهر قطعه شمال باختری گسل جوان زاگرس بوده و همانند آن دارای راستای شمال باختری - جنوب خاوری می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی ساختاری این گسل در منطقه پیرانشهر- سردشت می باشد. در منطقه مورد مطالعه سه دسته گسل شناسایی و معرفی شده اند. گسلهای دسته اول بخشی از یک پهنه انتقالی به عنوان مرز بین ورقهای عربی- اوراسیا می باشند که توسط گسل پیرانشهر قطع می شوند. گسلهای دسته دوم مرتبط با فعالیت گسل جوان زاگرس می باشند و خود شامل دو دسته گسل معکوس راستگرد با شیب به سوی جنوب باختری و نرمال راستگرد با شیب به سوی شمال خاوری هستند که گسل پیرانشهر تقاطعی از دو دسته گسل مذکور در روی سطح می باشد. با توجه به شواهد ارائه شده در این تحقیق، گسل معکوس راستگرد پیرانشهر دارای سن قبل از پلیوسن است. گسل نرمال راستگرد پیرانشهر و گسلهای نرمال راستگرد f1-f6 (که دراین تحقیق برای اولین بار شناسایی و معرفی گردیده اند) حاصل تغییرات و بازسازی به شکل امروزی در جهت گیری و بزرگی بردارهای حرکت ورق عربی- اوراسیا، از پلیوسن به بعد می باشند و نرخ لغزش بلند مدت محاسبه شده برای این دسته از گسلها با نرخ لغزش محاسبه شده توسط داده های gps برای گسل جوان زاگرس همخوانی دارد. گسلهای دسته سوم با راستای شمال خاوری - جنوب باختری و سازوکار نرمال، تشکیل دهنده حوضه کششی دشت پیرانشهر می باشند. این حوضه در مراحل اولیه تشکیل در اثر انحراف در مسیر گسل معکوس راستگرد پیرانشهر ایجاد شده است ولی در حال حاضر هندسه گسلهای موجود در این دشت، که در این تحقیق برای اولین بار شناسایی شده اند متاثر از همپوشانی زیاد بین گسل نرمال راستگرد پیرانشهر و گسلهای نرمال راستگرد f1-f6 می باشد.